Ольга Хайрадинқызы – тағдыр тәлкегімен Қазақстанға қоныс аударған Ахыска түріктерінің ұрпағы. Оның айтуынша, Ахыска халқы 1944 жылы Сталиннің бұйрығымен Грузиядан Орталық Азияға күштеп көшірілген. Мыңдаған адам малға арналған вагондармен апаттық жағдайда жолға жіберіліп, көпшілігі аштық пен аурудан жол үстінде қаза тапқан. Тірі қалғандары Кеңес Одағының әр түкпіріне шашылып, туған топырағына қайта орала алмай, бөлініп кеткен халықтың тағдырын кешті.
Сол ауыр кезеңнің куәсі болған ұрпақтың бірі – Ольга Хайрадинқызы. Ол 17 жасында Қапшағай қалалық ауруханасына медбике болып қабылданып, кейін арманының жетегінде Талғар медицина училищесіне оқуға түсіп, үздік тәмамдайды. Училищеден кейін физиотерапия бөлімінен бастап, операция бөлімінің жауапты медбикесіне дейін көтерілген Ольга Хайрадинқызы биыл өзінің осы салада қызмет етіп жүргеніне 43 жыл толғанын ерекше ризашылықпен айтады.
«Медбике – жай ғана көмекші емес. Операция кезінде біз хирургпен бір тілде сөйлеуіміз керек. Әрбір құралдың орнын біліп, хирургтің ойын алдын ала сезу – біздің міндет. Бұл жерде қателікке орын жоқ. Адам өмірі – біздің қолымызда. Бізге сол жауапкершілікті ұмытпау керек екенін үйретті», – дейді ол.
Операциялық блокта қажетті құралдарды дайындау, залалсыздандыру, хирургқа толық қолдау көрсету, шұғыл әрекет ету – бәрі операциялық бөлім медбикелерінің құзырындағы күнделікті, бірақ аса маңызды міндеттер. «Бәрі ойдағыдай өтіп жатса да, тек операция аяқталғаннан кейін ғана ішкі уайымнан арылып, жеңіл дем алуға болады», – дейді ардагер маман.
Ольга Хайрадинқызы үшін 1 мамыр мерекесінің орны ерекше. Бұл күн – тек мереке ғана емес, тағдырлас халықтың бірігіп, жарасым тапқан күні.
«Қазақ халқына алғысым шексіз. Бізге құшағын ашып, паналатты, білім берді, қызмет етудің жолын ашты. Осындай елдің азаматы болғаныма мақтанамын. «Береке бастауы – бірлік» деген қағидаға сенемін. Қазақстан халқы осы бірлік пен ынтымақты сақтап қалса, болашағымыз жарқын болатынына күмән жоқ», – дейді ол.
